---

Pierzga pszczela w miodzie właściwości. Jak stosować pierzgę? Cena & Sklep

Miód każdy zna, jadł, doskonale wie jak wygląda i jak smakuje. Pyłek również zapewne większość z nas kojarzy, widział czy to na kwiatach, czy w koszyczkach pszczół, tak właśnie znoszący go do ula. A pierzga? Brzmi cokolwiek tajemniczo, a przecież to również produkt pszczół, w dodatku bardzo, bardzo wartościowy.

Pierzga pszczela – cena ma swoje podstawy

To najmniej znany z pszczelich produktów, który wytwarzają nie dla ludzi, ale dla siebie. Głównym składnikiem pierzgi jest pyłek kwiatowy. Pszczoły zbierają go z kwiatów, wkładając do koszyczków. Jeśli widzieliście kiedyś pszczołę miodną z bardzo bliska, to wiecie, że na zewnętrznej części tylnej pary nóg jest coś, co przypomina torebkę albo właśnie koszyk (niektóre gatunki pszczół mają koszyczki w innych miejscach).

Pszczoła, by zebrać pyłek, zwilża go śliną – to w zasadzie jest już pierwszy etap powstawania pierzgi, wstępny. Ten właściwy zachodzi dopiero w ulu. Pyłek, zmieszany z wydzieliną gardzielową i miodem upychany jest w plastrach i ściśle ubijany, by nie dostało się do niego powietrze. Ponieważ w ulu panuje wysoka temperatura (około 30 stopni), to składniki zaczynają fermentować. Tak właśnie powstaje pierzga. Naturalnie zakonserwowana kwasem mlekowym nie psuje się i bardzo długo zachowuje świeżość.

Nie gnije, nie pleśnieje, może więc stanowić dla pszczół pokarm na długie miesiące jesienno-zimowe, gdy nie mają one dostępu do pyłku. Znaczna jej część idzie na użytek czerwi, larw, młodych pszczół. Zapewnienie pszczołom dostępu do pierzgi jest konieczne nie tylko do przezimowania rodziny, ale także do jej rozwoju w okresie wiosennym. Oznacza to, że nie można jej dowolnie podbierać z ula. Samo jej wydobycie z plastra też zresztą jest pracą żmudną, częstokroć wykonywaną ręcznie. Nie widzi więc, że pierzga pszczela cenę ma adekwatną do trudności pozyskania i dostępności. Jednak jej właściwości są tak znaczące, że absolutnie warto wprowadzić ją do domowej, naturalnej apteczki.

Pierzga w miodzie – czemu tak?

Sama pierzga urodą nie grzeszy. Wyciągana z komórek plastra, ma więc formę mocno nieregularnych bryłek, granulek o barwie ciemnobrązowej. Jest mocno ubita, przystosowana do długiego przechowywania, a więc po prostu twarda. Co do smaku... czuć w nim kwiatowe aromaty, ale znajdzie się także posmak żywicy i wyraźna kwasowość. Jest on specyficzny i faktycznie nie każdemu może przypaść do gustu.
Stąd właśnie popularność jaką ma pierzga pszczela w miodzie. Grudki są w nim zanurzane już w pasiece, na etapie przygotowywania do sprzedaży przez sklep, albo w domu. Szybko miękną, aromat i smak miodu staje się dominujący, a właściwości zdrowotne zachowane. Można też wrzucić kilka grudek do szklanki z wodą i po kilku godzinach wypić. Z kolei rozdrobiona pierzga – przydatny jest tu staroświecki moździerz – może być dodatkiem do koktajlu, smoothie czy posypką do płatków owsianych z mlekiem i miodem. Samo zdrowie.

Składniki pierzgi

Jako że w skład pierzgi wchodzi głównie pyłek kwiatowy, to składami są dość zbliżone. Jednak proces fermentacji mlekowej podczas produkcji pierzgi przez pszczoły powoduje, że jest ona bardziej skoncentrowana, bogatsza, zdrowsza. Fermentacja powoduje rozkład białek do aminokwasów, które są lepiej przyswajane przez organizm. Dodatkowo obecność mleczka pszczelego i enzymów pszczół sprawia, że ta wartość prozdrowotna rośnie jeszcze wyraźniej.

Znajdziemy tu zatem:

• białka, aminokwasy, w tym egzogenne, czyli takie, których organizm nie jest w stanie sam produkować, ale które są mu niezbędne
• węglowodany (podobnie jak przy miodzie - głównie fruktoza i glukoza)
• tłuszcze nasycone i nienasycone, w tym egzogenne, jak kwas linolowy
• witaminy A, C, D, E, K
• witaminy grupy B (B1,B2,B3,B6,B7,B12)
• makroelementy, jak potas, magnez, wapń, sód
• mikroelementy, jak miedź, cynk, chrom, mangan, molibden, kobalt, krzem, selen, żelazo

Ilość białek nie jest duża, natomiast tłuszczów i cukru wręcz przeciwnie. Na uwagę zasługuje również spory udział kwasu mlekowego (ok. 3%). Z kolei obecność peptydów i aminokwasów sprawia, że pierzga jest łatwo przyswajalna.

Pszczela pierzga i właściwości prozdrowotne

Zarówno skład i jak i łatwe przyswajanie sprawiają, że stanowi ona doskonały sposób na podniesienie odporności organizmu. Zalecana zwłaszcza w okresie jesienno – zimowym, czyli dokładnie wtedy, kiedy normalnie korzystają z jej dobrodziejstw same pszczoły. Wiosną zaś odczuć jej pozytywne skutki odczują alergicy – zmniejsza np. wrażliwość na pylenie drzew czy traw.

Może być używana w czasie rekonwalescencji. Nie tylko dlatego, że przyspiesza sam proces gojenia się ran po zabiegach operacyjnych czy regeneracji organizmu. Z jednej strony przyspiesza odbudowę organizmu, z drugiej zaś ma działanie odtruwające, ochronne, wspomagające wątrobę. W terapiach lekowych, zwłaszcza przy zażywaniu antybiotyków, to działanie jest bardzo pożądane.

Reguluje działanie układu pokarmowego, a także poziom cholesterolu we krwi. Zmniejsza ryzyko wystąpienia miażdżycy, wzmacnia serce, naczynia krwionośne. Polecana między innymi z tego powodu po zawale serca.

Jednak nie tylko ciało odczuwa jej zbawienny wpływ. Pierzga pszczela opinie ma bardzo dobre także przy zwalczaniu depresji, wspomaganiu koncentracji i pamięci.

Dzięki zawartości antyoksydantów wykazuje działanie przeciwstarzeniowe, dłużej pomagając utrzymać ciało i ducha w dobrej kondycji.

Pierzga – dawkowanie i przeciwwskazania

Chociaż pierzgi nie da się przedawkować, to jednak jak ze wszystkim, tu również wskazany jest umiar. Za optymalną dawkę dla osób powyżej 12 roku życia wskazuje się 20-40g dziennie. Pierzga dla dzieci poniżej 12 roku życia podawana powinna być w połowie dawki osoby dorosłej, czyli do 15g dziennie. Przy czym wypada stosować się do zasady, ze dzieciom młodszym niż 3 lata nie podajemy produktów pszczelich, chociaż ostatnie zalecenia pediatrów wydają się znosić tę granicę na pierwszy rok maluszka.

Najlepiej, by była ona przyjmowana dwa razy dziennie, w formie w zasadzie dowolnej. Dla niektórych jej smak i twardość nie będzie żadnym problemem, ba, odnajdą nawet przyjemność w powolnym żuciu i rozpuszczaniu się jej w ustach. Większość osób jednak chyba woli sporządzić z niej napój, lub wspomnianą pierzgę w miodzie.

Nie ma potwierdzenia, by pierzga skutki uboczne powodowała, jednakże zazwyczaj zaleca się przyjmowanie jej przez miesiąc, po czym robić 2-3 miesiące przerwy. Oczywiście jeśli brak przeciwwskazań, do których zalicza się głównie alergie na produkty pochodzące od pszczół.

Pierzga a rak i cukrzyca

O ile miód przy cukrzycy spożywany może być raczej tylko w niewielkich ilościach, to z pierzgą sprawa wydaje się mieć inaczej. Pyłek i pierzga na cukrzycę wydają się mieć wpływ jak najbardziej pozytywny, a ich przyjmowania pozwala obniżyć poziom cukru.

Natomiast bardziej skomplikowaną kwestią pozostaje pytanie czy pierzga i rak idą ze sobą w parze. Niestety choroby nowotworowe są wyniszczające dla organizmu, tak samo jak ich leczenie. Stąd polecana jest jako środek wspomagający, wzmacniający, niwelujący skutki chemioterapii. Również jej działanie odpornościowe i antyoksydacyjne sprawia, że może ona zmniejszać samą możliwość zapadnięcia na chorobę nowotworową. Badania wydają się też wskazywać, że w niektórych przypadkach pierzga pogłębia efekt leczenia, hamując namnażanie się komórek nowotworowych np. glejaka.
Terapia antyestrogenowa przy raku piersi również może być wskazaniem do jej stosowania, tak samo jak rak prostaty. Jednakże ciągle brak jest odpowiednio dużej liczby badań klinicznych, by móc powiedzieć, że jest to środek zalecany i jednoznacznie skuteczny.