Cena miodu wielokwiatowego. Jakie ma właściwości?
Jest to jeden z najbardziej popularnych i najchętniej jadanych miodów w Polsce. Jednocześnie dość trudny do sklasyfikowania i opisania, bo może znacznie różnić się, w zależności od umiejscowienia pasieki czy czasu zbioru nektaru. Skąd te różnice i czym jest miód wielokwiatowy?
Pochodzenie miodu wielokwiatowego
Miody wielokwiatowe pochodzą z roślin, które rosną w pobliżu pasieki. W zależności od tego, jakie pożytki dominowały, taki też będzie późniejszy wynik ich przerobu – czyli miód. Nie jest możliwe jednoznacznie powiedzenie, jaki dokładnie jest miód wielokwiatowy, bo tych kwiatów (a także drzew, krzewinek, krzewów), jak nazwa wskazuje, jest wiele. Różnice wynikają z regionu kraju, z dominujących w okolicy pasieki roślin, które też zmieniają się przez cały sezon pszczelarski.Najprostszy podział to ten związany z porą roku.
Wiosenny miód wielokwiatowy jest zwykle jasny, słodki, dość łagodny. Czuć w nim aromaty wiosennych kwiatów. Pożytki zbierane są między innymi z mniszka lekarskiego (mlecza), wierzby, koniczyny, kwiatów polnych, drzew owocowych.
Letni miód wielokwiatowy jest zazwyczaj ciemniejszy, bardziej wyrazisty w smaku, niż jego wiosenny odpowiednik. Do jego wytworzenia pszczoły używają nektaru kwitnących w tym czasie drzew i kwiatów – między innymi lipy, facelii, gorczycy czy koniczyny. O tej porze roku kwitnie wiele roślin, więc i wiele przeróżnych pyłków wchodzi w skład miodu.
Jesienny miód wielokwiatowy również jest ciemny, w jego składzie często duży udział ma kwitnąca o tej porze roku gryka, słonecznik, no i oczywiście jesienne rośliny miododajne.
Miód wielokwiatowy może w dużym stopniu pochodzić z jednej rośliny. Np. gdy jest umiejscowiony blisko pól rzepaku, gryki, dużego nagromadzenia lipy czy robinii. Smak, jaki dają te rośliny, bywa wyczuwalny, ale dopóki minimalny udział pyłku przewodniego jest poniżej wartości określonego Polską Normą, nie może być uznany za miód odmianowy.
Smak, zapach i barwa miodu wielokwiatowego
Jak wspomniano wcześniej cechy miodu zależą od pory roku i od okolicznych roślin. Kolorystyka jest raczej jaśniejsza wiosną i ciemniejąca później, zmieniając się od jasnożółtej do ciemnobrązowej. Z uwagi na brak przewodniego pyłku, smak miodu wielokwiatowego najprościej opisać jako słodki. Bardziej intensywny w przypadku miodów pochodzących ze zbiorów jesiennych niż wiosennych. Bardzo podobnie zmienia się zapach miodu – od lekkiego, kwiatowego powiewu wiosną, po intensywność pełni lata i zdecydowane aromaty jesienią.Miód wielokwiatowy jest chyba najbardziej klasycznym miodem. To właśnie taki większość z nas najczęściej jada. Słodki i pachnący, choć bez wyrazistych, przewodnich nut, które właściwe są miodom odmianowym. Nie jest to oczywiście wada – taki miód smakuje praktycznie każdemu.
Skład miodu wielokwiatowego
Jako że miód wielokwiatowy powstaje przy udziale różnych roślin, to i jego skład nie jest jednoznacznie określony. Warto zwrócić jednak uwagę na fakt, że zróżnicowanie pożytków, które nie pozwala mu na uzyskanie wyrazistego smaku, oznacza też bogactwo składników. Pochodzących nie tylko od typowych roślin miododajnych, ale też np. dziko rosnących ziół i roślin leczniczych. A to z kolei podnosi wartość prozdrowotną miodu.Głównym składnikiem każdego miodu nieodmiennie pozostają cukry proste, czyli glukoza i fruktoza. Uważa się, że szczególnie dużo jest ich w miodach wiosennych, a miody letnie i jesienne są z kolei bogatsze w biopierwiastki i enzymy. Cukry proste stanowią około 75% składu miodu.
Znajdziemy w nim także aminokwasy, kwasy organiczne, sole mineralne. Miód wielokwiatowy bogaty jest w mikro- i makroelementy, jak sód, potas, wapń, magnez, żelazo, krzem i ok. 20 innych.
Wśród witamin największy udział ma witamina A oraz te z grupy B, w tym kwas foliowy.
Oczywiście ważnym składnikiem miodu są enzymy, min. inwertaza i amylazy. Dzięki nim ma on działanie bakteriobójcze i bakteriostatyczne oraz antywirusowe. Szerokie spektrum działania sprawia, że miód od wieków uznawany jest za środek leczniczy albo wspomagający leczenie.
Lecznicze zastosowanie miodu wielokwiatowego
Miód wielokwiatowy, jedzony regularnie, jest sposobem na podniesienie odporności organizmu. Rozpuszczenie go w wodzie i wypicie po kilkunastu godzinach (tak zwana woda miodowa) jest jeszcze skuteczniejsze, bo przyspiesza działanie oksydazy glukozowej, a przez to zwiększa działanie antybakteryjne od kilku do kilkudziesięciu razy.Miód stymuluje układ immunologiczny, zwiększając możliwości obronne organizmu, zmniejszając ryzyko zachorowań i przyspieszając procesy regeneracji i zdrowienia.
Jest wykorzystywany wspomagająco przy leczeniu stresu, przemęczenia ale także depresji, apatii, bezsenności.
Jest chętnie, często i skutecznie stosowany w przypadku infekcji górnych dróg oddechowych, przeziębienia, grypy, kataru, czyli powszechnych dolegliwości okresu jesienno-zimowego.
Widoczny jest też jego wpływ na regulację układu pokarmowego (biegunki, zaparcia) i układu krążenia (zmniejszenie ryzyka wystąpienia miażdżycy). Zalecane jest jedzenie miodu wielokwiatowego w przypadku przyjmowania leków obciążających wątrobę, nerki, podczas rekonwalescencji, intensywnych terapii lekowych, w tym nowotworowych. W tym ostatnim przypadku chodzi nie tylko o odciążenie wątroby, faktycznie badania naukowe wskazują, że miód ma działanie hamujące w przypadku np. raka płuc, piersi, wątroby.
Użycie miodu przyspiesza także gojenie się ran, oparzeń (w tym słonecznych), zadrapań.
Miód wielokwiatowy na alergie okazuje się być skutecznym remedium, właśnie dzięki swojej bioróżnorodności. Oczywiście na alergie związane z pyłkami roślin. W przypadku wystąpienia astmy alergennej czy kataru siennego warto zacząć przyjmować miód około 6 tygodni przed przewidywanym terminem pylenia. Często prowadzi to do złagodzenia objawów alergennych, a nawet do ich ustąpienia. Warto jednak skonsultować zarówno dawkowanie jak i samą ideę takiego użycia miodu z lekarzem prowadzącym.
Zastosowanie miodu wielokwiatowego
Z uwagi na swą powszechność i dostępność, miód wielokwiatowy często bywa używany w kuchni... i łazience. Można wykorzystać go do wyrobu prostych kosmetyków domowych (np. balsamu do ust) a także maseczek. Nakładane na ciało, włosy, twarz mają działanie regenerujące, antyoksydacyjne, odmładzające. W przypadku skóry suchej można użyć go do nawilżania i łagodzenia podrażnień, przy cerze trądzikowej reguluje poziom sebum i działa kojąca i regenerująco.Kuchnia to kolejne miejsce, gdzie z miodu można wiele zrobić. Pamiętać przy tym należy o temperaturze, za którą miód nie przepada. Najlepiej, gdy jego obróbka cieplna nie przekracza 30-40 stopni Celsjusza. Wtedy miód zachowuje praktycznie wszystkie swoje wartości prozdrowotne i lecznicze. Taka temperatura wystarczy bez problemu do zrobienia owsianki z miodem, wody miodowej, koktajli.
W temperaturze powyżej 40 stopni przyspieszony jest rozpad diastazy i inwertazy, enzymów zawartych w miodzie. Dane dotyczące tempa tego rozpadu nie są jednoznaczne. Rozgrzewająca herbata z miodem raczej straci je minimalnie, ale podczas pieczenia ciasteczek z miodu zostanie już tylko smak. Tak samo jak przy użyciu miodu do marynat czy sosów do pieczenia. Nie można traktować go jako składnika wpływającego na zdrowie, a koncentrować się tylko na ciekawym smaku, jaki wydobywa zestawienie np. słodkiego z kwaśnym albo słonym. Łączenie miodu wielokwiatowego z sosem sojowym, musztardą, sokiem z cytryny czy czosnkiem z powodzeniem praktykowane jest przy pieczeniu czy grillowaniu mięsa.