Miód słonecznikowy właściwości. W jakiej cenie?
O tym, że miód jest nie tylko smaczny, ale i zdrowy, wiadomo już od tysiącleci. Spożywamy go w Polsce wciąż niezbyt dużo, i w większości tylko kilka rodzajów. A możliwości jest przecież naprawdę dużo. Jednym z najrzadziej spotykanych miodów nektarowych jest słonecznikowy.
Pochodzenie miodu słonecznikowego
Słoneczniki są typowymi roślinami wiejskimi. Spotkać je można powszechnie w ogrodach, na działkach, przy domach. Siane zazwyczaj punktowo, w żółtych kępach prezentują się atrakcyjnie, idealnie wypadają zwłaszcza w ogrodach naturalistyczny i rustykalnych.Gorzej natomiast wypada towarowa uprawa słonecznika. Roślina ta uprawiana może być nawet na glebach słabych, czwartej czy piątej klasy bonitacyjnej. Jednak nie zajmuje nawet 1% ogółu areału roślin oleistych, uprawianych w naszym kraju. Z kolei wysiew słonecznika wyłącznie z myślą o pyłku i nektarze dla pszczół też nie jest popularny. Daje on ich po prostu zbyt mało – wydajność miodowa wynosi 30-40 kg z hektara, a dla rzepaku, najpopularniejszej rośliny oleistej, jest to 80-140kg. W dodatku ten akurat miód nie nadaje się do zimowli pszczół (zimowania), co też zniechęca pszczelarzy. Stąd właśnie bierze się niska popularność miodu słonecznikowego – nie ma skąd go pozyskiwać.
Inaczej sytuacja wygląda na przykład na Ukrainie, gdzie są olbrzymie plantacje monokulturowe tej rośliny i skąd zresztą do Polski trafia często sam miód. Można więc założyć, że polski miód słonecznikowy dostępny jest tylko w pasiekach znajdujących się w pobliżu rzadkich plantacji. Czyli naprawdę sporadycznie.
Smak, zapach i barwa miodu słonecznikowego
Kolor miodu ze słonecznika podobny jest barwie tej rośliny. Żółty, czasem nawet intensywnie, co ciekawie wyróżnia go spośród innych miodów. Smak miodu słonecznikowego jest słodki, raczej delikatny niż wyrazisty, bez mocniejszych akcentów. Stąd też odpowiada on większości konsumentów, którzy właśnie słodkości w miodzie pragną. Zapach też należy do łagodnych, nie ma w nim ostrych dominant, co ponownie jest cechą sprawiającą, że „pasuje” on większości.Ciekawostką natomiast jest przebieg krystalizacji miodu słonecznikowego. Zazwyczaj proces ten sprawia, że miód staje się twardy, nawet ciężki do smakowanie, zbity, z rozpoznawalnym ziarnem. Tu przeciwnie. Chociaż sama krystalizacja przebiega dość szybko, to miód nadal pozostaje miękki i smarowny.
Skład miodu słonecznikowego
Głównymi składnikami miodu słonecznikowego są rzecz jasna cukry proste, czyli glukoza i fruktoza, stanowiące około 3/4 składu miodu. Nektar słonecznika zawiera minimalne ilości sacharozy, do 4% , więc i miodzie tym jest jej śladowa obecność.Jak pozostałe miody, tak i ten zawiera szereg makro- i mikroelementów, jak wapń, sód, magnez, potas, żelazo.
Obecne są w nim witaminy, w tym witamina A i z grupy B.
Za sprawą enzymów, między innymi inwertazy i inhibiny, miód uzyskuje właściwości bakteriobójcze i bakteriostatyczne, czyli zarówno zabija jak i zapobiega namnażaniu się ich.
Wyróżnia go za to dość wysoka, porównując do innych miodów, zawartość kwasów organicznych.
Uwagę należy zwrócić na fakt, że przeważająca większość miodu słonecznikowego, dostępnego w naszym kraju, nie pochodzi z Polski. Jego źródłem jest głównie Ukraina, ale także państwa oznaczone na etykietach jako „spoza UE”. Tym samym w składzie miodu mogą znaleźć się substancje, który polskie normy nie dopuszczają. Między innymi antybiotyki, ale także szkodliwe związki chemiczne. Warto też wiedzieć, że miody na potrzeby mieszania są podgrzewane, co samo w sobie niszczy już część składników odżywczych, prozdrowotnych, zwłaszcza zaś enzymów.
Lecznicze zastosowanie miodu słonecznikowego
Miód słonecznikowy stosowany jest dość tradycyjnie, jako remedium na wiele dolegliwości. Zapewne z uwagi na jego małą popularność nie spotyka się informacji, by do jakiegoś stosowania był szczególnie mocno polecany i wyróżniał się na tle innych miodów nektarowych.Na pewno jest bardzo cennym sprzymierzeńcem w czasie sezonu jesienno-zimowego, obfitującego wszak w infekcje, przeziębienia, stany zapalne dróg oddechowych. Sprawdza się w przypadku chorób gardła, zatok, oskrzeli, nawet pomocniczo przy zapaleniu płuc. Zarówno leczniczo jak i profilaktycznie przyjmować go najlepiej klasycznie. Czyli albo bezpośrednio jedząc, albo rozpuszczając w ciepłym mleku czy herbacie. Dobrym sposobem jest też picie tak zwanej wody miodowej, czyli rozpuszczanie miodu w wodzie i pozostawienie na 10-12 godzin, co zwiększa jego siłę bakteriobójczą. Tak przyrządzony specyfik sprawdza się także w innych zastosowaniach profilaktyczno leczniczych.
Miód słonecznikowy przyjmować można w przypadku problemów z układem trawiennym, zarówno przy biegunkach jak i zaparciach, reguluje bowiem jego pracę, ułatwia trawienie. Jest też dobrze przyswajalny, więc polecany i dzieciom i dorosłym, w tym seniorom. Można używać go w celu odciążenia wątroby przy terapiach lekowych, zatruciach pokarmowych, w tym alkoholowym.
Spożywanie miodu poleca się także w przypadku chorób układu krążenia. Skutkiem jest wzmocnienie i uszczelnienie żył, a działanie antymiażdżycowe pozwala dotlenić serce.
Zastosowanie miodu słonecznikowego
Kuchnia jest miejscem, gdzie z miodu słonecznikowego korzystać można często. Z uwagi na konsystencję i łatwość rozsmarowywania oraz łagodny smak, jest on chętnie jedzony przez dorosłych i dzieci. Na kanapkach, z płatkami z mlekiem, dodawany do jogurtów, nie tylko czyni potrawy smaczniejszymi, ale też niesie ze sobą zastrzyk prozdrowotny i energetyczny.Może być też wykorzystany, podobnie jak inne miody, do sporządzania marynat i sosów do pieczenia czy grillowania mięsa. Zwłaszcza drobiu czy wieprzowiny, które z mieszanką miodu z czosnkiem czy musztardą nabierają przyjemnego i ciekawego smaku.
Analogicznie jak inne miody, tak i ten może stać się składnikiem domowych środków pielęgnujących skórę. Wykonane z miodu maseczki odżywiają ją, przywracają koloryt, nadają blasku. Antyoksydacyjne składniki miodu sprawiają, że potraktowana nim skóra odzyskuje młodzieńczy wygląd, a antybakteryjne działanie sprawdza się także w przypadku trądzików, przebarwień, cery naczyniowej czy skłonnej do podrażnień.