Nie znaleziono produktów, których szukasz.

Miód leśny właściwości, cena.

Miody towarzyszą człowiekowi od niepamiętnych czasów. Cenione tak przed wiekami, jak i teraz, za smak, ale także właściwości lecznicze. Sięgamy po nie chętnie, a obfitość rodzajów miodów sprawia, że każdy smakosz znajdzie tu coś dla siebie. Jednym z najbardziej wyjątkowych jest zaś miód leśny.

Pochodzenie miodu leśnego

Większość miodów dostępnych na rynku pozyskiwana jest z nektaru kwiatów – bylin, krzewów, drzew. I też od nich najczęściej biorą swoja nazwę. W przypadku miodu leśnego, nazwa związana jest zaś z miejsca, gdzie pożytek zbierają pszczoły – z lasu. Nie sposób bowiem określić dokładnie jego składu. Zależy on od regionu kraju, od pory roku, od bogactwa flory, jaka na danym terenie występuje.

Jest to też jeden z najstarszych miodów, najbardziej tradycyjnych i klasycznych. W dawnych, słowiańskich i prasłowiańskich czasach, to właśnie w lasach i puszczach kryły się siedliska dzikich pszczół. Pierwotna forma ula, czyli tak zwana barć, była wydrążonym w pniu drzewa otworem, dziuplą, z której bartnik podpierał miód pszczołom.
W późniejszym czasie barcie przenoszono bliżej domostw, by pszczoły mogły zapylać rośliny uprawne, a także by zwiększyć ilość pożytków. No i utrudnić podbieranie smakołyku niedźwiedziom, które są na niego bardzo łase. Drzewa bartne dostarczały tak smakowitego i wartościowego urobku, że miód z nich stał się słynny w Europie, a na terenie kraju był nawet wykorzystywany jako waluta. Można więc powiedzieć, że za miodem leśnym stoją całe wieku tradycji bartniczych i pszczelarskich. A co w nim znajdziemy?

Miód leśny jest tak zwanym miodem nektarowo-spadziowym. Nektar i pyłek pozyskiwane są z kwiatów kwitnących roślin. Są one różne, w zależności od miejsca i pory roku, najczęściej jednak są to dzikie borówki, maliny, jeżyny, kruszyna pospolita, czasem akacje, lipy, inne drzewa liściaste. Są to także rośliny wykorzystywane jako lecznicze, jak dzika róża, rumianek, dziurawiec, mniszek i dziesiątki innych gatunków.

Ale w składzie znajduje się także spadź. Co ciekawe spadź nie jest wytworem stricte roślinnym. Owady, mszyce, czerwce, wysysają sok z roślin, na liściach i igłach zostawiając część, której nie są w stanie przyswoić. Są to malutkie, bardzo słodkie kropelki, od których zresztą wzięła się inna nazwa spadzi – rosa miodowa. Zebrane i oczyszczone przez pszczoły trafiają do uli. Miód spadziowy jest jednym z najbardziej cennych i rzadkich, w miodzie leśnym stanowi zaś spory udział.

Mamy tu więc wyjątkowo smakowite połączenie, ale także bogate w składniki odżywcze i prozdrowotne, pozyskane z drzew, krzewów, ziół, bylin w niezwykle szerokim przekroju.

Smak, zapach i barwa miodu leśnego

Z uwagi na fakt, że miód leśny jest tak naprawdę mieszanką miodu nektarowego i spadziowego o różnych propozycjach i pochodzeniu, ciężko ustalić jego jednoznaczne właściwości organoleptyczne. Jego barwa też się zmienia, w zależności od tego, czy mamy do czynienia z krupcem (miodem skrystalizowanym) czy patoką (miodem płynnym). Najczęściej jednak miód leśny kolor ma bursztynowy, czasem jasny, czasem wpadający w ciemne, brązowe odcienie, zaś w procesie krystalizacji staje się coraz jaśniejszy, wpadając w odcienie żółci i złota.

Jego zapach przywodzić może na myśl las, nie sam drzewostan, ale raczej polanę, z całym bogactwem różnych akcentów kwiatowych i ziołowych.

W smaku dominuje słodycz, chociaż bardziej wrażliwe kubki smakowe wyczują też lekką nutę żywiczną.

Skład miodu leśnego

Miód leśny, w zależności od czasu i miejsca pozyskiwana, będzie się od siebie różnił. Jednakże, jak zawsze w przypadku miodów, głównym jego składnikiem pozostają cukry proste, czyli glukoza i fruktoza, w różnym procentowym udziale. To za ich sprawą miód dostarcza tak dużej porcji energii.

Prócz tego mamy kilkadziesiąt mikroelementów i makroelementów, jak sód, wapń, potas, żelazo, magnes, ale też dużo rzadszych, jak srebro czy molibden. Występują w nim także witaminy, zwłaszcza z grupy B, w tym kwas foliowy i biotyna.

Obecnie w miodzie enzymy odpowiadają między innymi za jego działanie bakteriobójcze i antywirusowe, czyli tak cenione właściwości lecznice.Miód spadziowy jest bardziej bogaty w aminokwasy i biopierwiastki niż miody nektarowe, a że de facto stanowi on część miodu leśnego, to i tu widać naprawdę dużą różnorodność i szeroki przekrój składników.

Lecznicze zastosowanie miodu leśnego

Będąc miodem nektarowo-spadziowym łączy on pozytywne efekty obu tych rodzajów. Stąd też spektrum, jego zastosowania jest bardzo szerokie i stanowi on doskonały sposób na podnoszenie odporności organizmu, ale także wykazuje działanie lecznicze i wspomagające leczenie.

Składniki bakteriostatyczne i bakteriobójcze sprawiają, że może być traktowany jako uniwersalne remedium. Najczęściej sięgać po miód z runa leśnego zaleca się przy infekcjach górnych dróg oddechowych. Rośliny, z których pozyskiwane są składniki na miód, jak malina, lipa, sosna, dzika róża, to przecież typowe zioła lecznicze, używane od tysięcy lat przy przeziębieniach. Miód leśny część tych właściwości zachowuje, wzmacniając je enzymami, przez co kubek ciepłego mleka z miodem na przeziębienie i grypę stanowi doskonały środek leczniczy. Zalecane jest również jego przyjmowanie przy poważniejszych dolegliwościach, jak zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, gdzie ma wysoką skuteczność wspomagającą leczenie.

Po miód leśny warto sięgać także przy chorobach układu sercowo-naczyniowego, miażdżycy, nadciśnieniu. Ale także po przebytych chorobach, operacjach, intensywnych kuracjach lekowych właśnie miód leśny jest dobrym rozwiązaniem. Daje zastrzyk energii, ma działanie bakteriobójcze, pozwala szybciej dochodzić do zdrowia i odzyskać siły, a także oczyścić organizm z toksyn i pozostałości terapii. Ten sam mechanizm wykorzystywany jest przy zatruciach pokarmowych, w tym związanych z nadużywaniem alkoholu.

Uważa się także, że miód może mieć efekt antystarzeniowy, poprzez usuwanie z organizmu wolnych rodników, a także zmniejsza ryzyko powstania niektórych chorób nowotworowych.

Miód do swojego menu powinny wprowadzić także wszystkie osoby, chcące podnieść odporność organizmu, zwiększyć jego zdolność walki z napływającymi wirusami, drożdżakami, bateriami. A właśnie miód leśny, ze względu na połączenie nektaru i spadzi, oraz bogactwo roślin, z których powstał, wydaje się na tym polu być wyjątkowo godny polecenia.

Zastosowanie miodu leśnego

Używać go można tak samo, jak wszelkich innych miodów. Jego królestwem jest oczywiście kuchnia, gdzie jedzony jest chętnie w każdej postaci. Zwłaszcza dzieci miód leśny lubią, bo jest słodki i pachnący. Czy to na kanapce, czy w ciasteczkach, lodach, szejkach lub po prostu jako zdrowszy zamiennik cukru – zawsze warto po niego sięgnąć.
Pamiętając oczywiście, że miodu lepiej nie podgrzewać powyżej 40 stopni Celsjusza, traci wtedy część swoich właściwości prozdrowotnych, za sprawą rozpadu enzymów, inwertazy i amylazy. Tak więc użyty do pieczenia, jak składnik marynaty czy też glazury, będzie już tylko dodatkiem smakowym – ale na pewno pysznym.

Osoby pragnące pobudzić i wzmocnić układ immunologiczny bardzo często decydują się na przyjmowanie miodu zmieszanego z wodą. Wbrew pozorom wymieszania łyżeczki miodu ze szklanką wody i wypicie po 10-12 godzinach jest skuteczniejsze pod względem bakteriobójczym, niż bezpośrednia tego miodu konsumpcja. I to kilkanaście razy.

Miód leśny jest także świetnym dodatkiem do kosmetyków domowych (tych „firmowych” również). Ma działanie antybakteryjne, przeciwzapalne, bogactwo enzymów i biopierwiastków. Jego aplikacja na skórę pozwala uczynić ją bardziej jędrną, gładką, młodziej wyglądającą i czującą się. Maseczka z miodu leśnego pomaga uzyskać jednolity koloryt skóry, zniwelować zaczerwienienia i przebarwienia, jest skuteczna w przypadku cery trądzikowej, regulując i usuwając nadmiar sebum. W tym charakterze maseczki miodowe stosowane są od pokoleń i wieków.